Pois como parece que os vídeos e mailo “yutú” vanlle pasando por riba ás fotos, aí vai unha grabación da Regata da Pamplina de Remos do ano 2011. Por suposto, gañou unha dorna de Portonovo, por terceiro ano consecutivo. Desta volta foi a Habana, con Anxo e Milú de tripulantes. A Bicoca, primeira os dous anos anteriores, so puido chegar ao terceiro posto, con Turtle e Chapela a bojar.
Queda pendente de publicar o vídeo da regata deste ano 2014 e o histórico de clasificacións.
Imaxe: pontevedraparalemundo.com
dorna
A Habana na Illa do Santo
O pasado sábado, logo de traballar duramente neste último mes nela, a Habana foi para o mar novamente, e onte tocou facerlle as probas correspondentes para ver se mete auga, se hai algo que quedou atrás sen reparar, se hai que cambiar algo…así que puxemos rumbo á Illa do Santo do Mar.
Por todos é coñecido que na boca da Ría de Pontevedra están as Illas de Onza e Onza, e no fondo da ría a Illa de Tambo. Pero, haivos unha terceira illa na mesma ría (senón cuarta, xa que en Campelo está o Illote dos Ratos) a Illa do Santo do Mar, ou de San Clemente, situada na parroquia de Ardán, en Marín. A illa, hoxendía, está unida a terra por un tómbolo de area que permite chegar a pe nas baixamares. Nesta pequena illa, de 1.4 hactáreas, existiu un castro datado na idade do ferro, do que se pode observar a cachotería rebentada polo mar. Máis tarde, supoño que na mesma liña de “evanxelización” de lugares habitados por bárbaros, construiuse unha capela da que existen as ruinas, en honra a San Clemente e na que, antigamente, celebrábase unha concorrida romaría, sendo cantada esta, na idade media, por Nuno Treez, dicindo así:
[…]
San Clemenço do Mar,
se mi d’el non vingar,
non dormirei,
San Clemenço señor.
Se vingada fôr,
non dormirei.
Se mi d’el non vingar,
do fals’ e desleal,
non dormirei.
Se vingada non fôr
do fals’e traedor
non dormirei.
[…]
Pois esta foi a primeira ruta desta nova tempada de veleo, dorna, e tamén de descubrimentos…
Fontes:
http://gl.wikipedia.org/wiki/Illa_de_San_Clemente
http://patrimoniogalego.net/index.php/5137/2011/09/castro-da-illa-do-santo-do-mar/
Nova incorporación!
Hai un par de semanas recibimos o ofrecemento dunha dorna. Como xeralmente este tipo de doazóns consisten en embarcacións bastante deterioradas e que, polo tanto, nós non temos a capacidade para recuperar (parroquia, precisamos dun lugar para traballar a cuberto durante o inverno!) o sábado 28 pola mañá decidimos facerlle unha visita en Beluso para avaliar a posibilidade de facernos cargo dela e traela para Portonovo. E isto foi o que nos atopamos:
É unha dorna dunhas oito cuartas e media. Semella feita non por un carpinteiro de ribeira profesional, senón por un afecionado, aínda que bastante mañoso, iso sí, pois está bastante ben construída e tamén aceptablemente ben conservada. Manolo Outeiro, quen nola cedeu, asegura que ten menos de 10 anos, e así loce. Ademáis, inclúe panas, remos, pau, temón, drizas, vela… O caso é que como tiña boa pinta decidimos ir a buscala o luns.
Actualización: Pouco a pouco vamos coñecendo algo mais de historia da dorna, e agora sabemos que foi comprada hai uns 10 anos en Porto Meloxo (Ogrobe). É dicir, é mais antiga do que pensábamos, so que xa tiña sufrido bastante arranxos, principalmente porque o seu propietario ata entón acostumaba a usala para levar materiais a unhas bateas e estaba bastante deteriorada a causa diso. A restauración que coñecemos hoxe en día foi feita por dous afecionados de Bueu, que posteriormente lla venderon a Manolo Outeiro.
A dorna xa está en Portonovo. Agora toca buscarlle un sitio onde invernala e comezar canto antes a traballar nela para que poida ser botada durante a primeveira.
O Beber…
A relación dorna-armador, e viceversa, e unha relación sincera, xusta e de moito sentimento. Coma en tódalas relacións hai momentos duros, incluso de maltrato á outra parte, e coma non, momentos de pracer compartido. Hoxe foi un día deses de complicidade mutua, hoxe tocou beber: bebeu a Habana, e mais bebeu o armador. E cada un ó seu, coma en Ribadeu! A dorna péjalle ó alquitrén, o armador ó alpiste.
A Habana quedou “farta de millo”; ó armador, algún día lle chegará a fartura do seu…