13ª REGATA DO SEPELO

Sen tempo non foi (lembremos que orixinalmente estaba programada para o 18 de xuño) pero finalmente fomos quen de celebrar a 13ª Regata do Sepelo e xunto con ela a entrega de trofeos da Copa Mörling, o Campionato Galego de Dornas a Vela, promovido dende Culturmar en homenaxe ao gran Staffan Mörling, que nos abandonou en maio do 2020 (en plena pandemia).

Pero antes de comezar coa crónica do acontecido o sábado, queremos reservar unhas liñas para agradecer a tódalas persoas e entidades que dalgunha forma axudaron a que puidésemos levar a cabo a regata con éxito. Dende Capitanía Marítima de Vigo e a Autoridade Portuaria de Marín, por concedernos as autorizacións necesarias. Pasando por Portos de Galicia e a Confraría de Pescadores San Roque de Portonovo, por permitirnos o uso do espazo portuario. Sen esquecer ao Concello de Sanxenxo e o Club Náutico de Portonovo (e especialmente a Javier e Fernando Pazó), pola axuda a nivel loxístico. E de forma moi especial aos nosos patrocinadores, ás persoas (particulares) que aportaron as súas lanchas para garantir a seguridade dos participantes na regata, a Ollares de Portonovo (tan ben encarnados en María Lores e Luis Chouza), a Culturmar por confiar en nós e á familia Mörling (representada por Chefa e a súa neta Charlotte), que coa súa presenza elevaron a dignidade da xornada ata o ceo.

Aínda que a hora de inicio da regata estaba anunciada para as 16:00, dende primeira hora da mañá comezaron a chegar a Portonovo dornas chegadas de Bouzas, Cambados, O Grove, a Illa de Arousa e Ribeira, ata xuntar a nada desprezable cifra de 17 embarcacións. De feito, ao mediodía o ambiente dorneiro xa se facía notar polos bares e terrazas máis próximos ao porto. E parece de xustiza recoñecer que nesta parte da “competición” gañaron os mecos.

Afogados os nervios, a tarde prometía nortada fresca. De feito, a pregunta máis repetida nos minutos previos ao inicio da proba foi se era obrigatorio coller un rizo. E a resposta un rotundo si, para alivio de uns (a maioría) e indignación de outros (os menos). Pero a previsión de ventos por enriba dos 15 nós non permitía arriscar. E a mellor proba diso é que antes incluso do inicio da regata xa había unha dorna, a “Habana” (con Anxo e Xoel), que tiña que regresar a porto a remos por rotura do pau durante as viradas de quecemento.

O campo de regata estaba conformado por un triángulo cunha primeira boia ubicada entre o porto de Sanxenxo e a praia de Areas, ata a cal se chegaría navegando cun aparentemente sinxelo vento de través. Dende alí e despois de trasluchar, unha empopada con certo perigo ata a segunda boia, situada no medio da ría. E a continuación unha rigurosa ceñida, facendo bordos ata o punto de saída, na bocana do porto de Portonovo.

A teoría estaba clara e sendo así, unha vez que as 16 tripulacións marcaban presenza na liña de saída, dispostas a deixar as uñas cravadas na cuberta con tal de chegar ao podio da regata e nalgúns casos tamén da Copa Mörling, ás 16:14:22 pitamos o inicio da proba.

Dende o primeiro momento destacáronse a “Xarandeira” (con Santi e Ángel), a “Pereka” (con Dorado e Chica) e a “Fuxe” (con Manolo e Brais). Por detrás delas a “Madorniña” (con Alberte e Higinio), a “Jalerna” (con Lino e Ángel), a “Nécora” (con Carterola e Harry) e a “Cormorán de Ons” (con Rodrigo e Gonzalo). E logo o resto: a “Lixeiriña” (con Cristian e José Eugenio), a “Moura” (con Marcos e Juan), a “Abuelo Tucho” (con Álvaro e Fran), a “Maraxe” (con Anxo e Max), a “Oliña” (con Adelino e Iván), a “Montañesa” (con Chantada e Olivia), a “Caranceira” (con Tino e Borja), a “Sita” (con Pablo e Alonso) e a “Rosalía” (con Héctor e Salvador).

A cousa mantívose mais ou menos así ata chegar á segunda boia, pois foi xusto nese punto onde comezaron os problemas. A “Oliña” virou quilla arriba e inaugurou o festival de abandonos (tantos que resúltanos imposible enumeralos por orde ou detallar as cousas en cada caso).

As embarcacións que conseguiron comezar a bolinar con proa á praia de Caneliñas tiveron que loitar contra un vento do norte que continuaba en aumento e que por momentos superaba facilmente os 15 nós. Ata o punto de que varias dornas escoraron ata “afundir” no intento e a outras directamente partiulles o pau. Sumado ás que optaron por abandonar ao finalizar a primeira volta ao campo de regata.

Pouco a pouco as dornas foron caendo en combate. De feito, chegou a haber ata 3 embarcacións sendo remolcadas a porto ao mesmo tempo. Aínda ben que nesta ocasión logramos reunir suficientes barcos auxiliares e que as súas tripulacións souberon traballar de xeito coordinado.

Para o inicio da segunda volta quedaban en regata unhas 11-12 dornas das 16 que tomaron a saída e a cada paso por boia o seu número ía en descenso. De feito, entre as vítimas da nortada atópanse nomes como o da “Xarandeira”, a “Nécora” ou a “Abuelo Tucho”.

Sendo así, a regata converteuse nun cara a cara pola primeira posición entre a “Fuxe” e a “Pereka” e nunha loita pola supervivencia para o resto. E non esaxeramos, tendo en conta que finalmente so 7 dornas (das 17 presentes) conseguiron cruzar a liña de meta.

Como resultado de todo o comentado anteriormente, ás 17:47:44 completaba a regata a “Fuxe” (1), ás 17:48:18 a “Pereka” (2), ás 18:04:35 a “Jalerna” (3), ás 18:09:49 a “Cormorán de Ons” (4), ás 18:10:31 a “Lixeiriña” (5), ás 18:16:38 a “Moura” (6) e ás 18:20:40 a “Madorniña” (7).

E rematada a guerra no mar, tocou a festa en terra. Comezando pola entrega de agasallos e trofeos da 13ª Regata do Sepelo, continuando cos da Copa Mörling e finalizando cunha sentida homenaxe mutua entre Culturmar e a familia Mörling.

Longa vida á memoria de Staffan Mörling!