Despois dun par de meses nos que non puidemos meterlle man á Surfeira por andar liados con outras actividades máis propias do verán, a semana pasada (e continuamos esta) por fin puidemos retomar os traballos na dorna. En realidade, de momento foron os carpinteiros os que están levando a cabo os traballos máis importantes. E a partir de semana que ven seremos nós, os socios, o que teñamos que dar o callo para rematar de rascar, lixar, limpar e deixala bonita, en definitiva.

A primeira das reparacións foi remendar as escarvas das táboas de cubrir de ambos costados, que estaban partidas. Para iso houbo que recurtar as partes deterioradas e remendar cun suplemento novo, que unha vez pintado non se diferenciará do resto da táboa.

Como vedes, optamos por atornillar en aceiro inoxidable naqueles puntos do casco onde hai algún madeiro que o permita, como nas cuadernas, para garantirnos que se manteña ben sellado por bastantes anos.

O seguinte paso foi tapar unha considerable vía de auga que tiña na obra viva. Para iso houbo que curtar unha sección de táboa bastante grande, que permitise atornillar con garantias o parche nas cuadernas e despois cubrir a vía e sellar.

Tamén houbo tempo para subirse á cuberta e comezar a arranxar a desfeita que había na fogonadura do pau. De momento limpando a zona para retirar as táboas partidas e meter unhas novas.

E ao mesmo tempo, os irmáns Garrido xa comezaron a recravar o casco. Como comentamos antes, decidimos optar por atornillar con inox nas cuadernas e remachar en cobre nas xuntas das táboas. Unha opción menos tradicional pero máis efectiva e duradeira, que é o que precisamos agora.

Finalmente, pouco a pouco, parece que a restauración vai indo adiante. Agardemos que non xurda ningún imprevisto e a partir da semana que ven poidamos centranos na Surfeira, que xa hai gañas de vela outra vez no mar!